Dado que as presións do mercado obrigan aos fabricantes de tubos a atopar formas de aumentar a produtividade ao mesmo tempo que se adhiren a estritos estándares de calidade, escoller o mellor método de inspección e sistema de soporte é máis importante que nunca. Aínda que moitos produtores de tubos confían na inspección final, en moitos casos os fabricantes usan probas máis arriba no proceso de fabricación para detectar material ou procesos defectuosos antes. ability.Por estes motivos, engadir un sistema de probas non destrutivas (NDT) a unha fábrica ten un bo sentido económico.
Moitos factores (tipo de material, diámetro, espesor da parede, velocidade do proceso e método de soldar ou formar o tubo) determinan a mellor proba. Estes factores tamén inflúen na elección das características do método de inspección utilizado.
A proba de correntes de Foucault (ET) úsase en moitas aplicacións de tubos. Esta é unha proba de custo relativamente baixo e pódese usar en aplicacións de tubos de parede fina, normalmente de ata 0,250 polgadas de espesor de parede. É axeitado para materiais magnéticos e non magnéticos.
Os sensores ou bobinas de proba divídense en dúas categorías básicas: envolventes e tanxenciais. As bobinas circundantes inspeccionan toda a sección transversal do tubo, mentres que as bobinas tanxenciais inspeccionan só a zona soldada.
As bobinas envolventes detectan defectos en toda a tira de entrada, non só na zona de soldadura, e tenden a ser máis eficaces cando se proban tamaños inferiores a 2 polgadas de diámetro. Tamén son tolerantes á deriva da almofada. Unha desvantaxe importante é que pasar a tira de entrada pola fábrica require pasos adicionais e coidado extra para pasala a través da cinta. ld pode facer que o tubo se abra, danando a bobina de proba.
As bobinas tanxentes examinan unha pequena parte da circunferencia do tubo. Nas aplicacións de gran diámetro, o uso de bobinas tanxenciais en lugar de bobinas envolventes xeralmente produce unha mellor relación sinal-ruído (unha medida da intensidade do sinal de proba en relación a un sinal estático de fondo). para tamaños pequenos se a posición de soldadura está ben controlada.
Calquera dos tipos de bobinas poden probar descontinuidades intermitentes.As probas de defectos, tamén coñecidas como probas de baleiros ou discrepancias, comparan continuamente a soldadura cunha parte adxacente do metal base e son sensibles a pequenos cambios causados ​​polas descontinuidades.Ideal para detectar defectos curtos como buratos ou soldaduras de salto, o método principal que se usa na maioría das aplicacións de laminación.
A segunda proba, o método absoluto, atopou defectos detallados. Esta forma máis sinxela de ET require que o operador equilibre electrónicamente o sistema en bos materiais. Ademais de atopar cambios xerais e continuos, tamén detecta cambios no grosor da parede.
Usar estes dous métodos ET non ten por que ser especialmente problemático. Se o instrumento está equipado, pódense usar simultaneamente cunha única bobina de proba.
Finalmente, a localización física do comprobador é fundamental. Características como a temperatura ambiente e a vibración do molino (transmitida ao tubo) poden afectar a colocación. A colocación da bobina de proba preto da caixa de soldadura proporciona ao operador información inmediata sobre o proceso de soldadura. Non obstante, poden ser necesarios sensores resistentes á temperatura ou refrixeración adicional.non obstante, hai unha maior probabilidade de falsos positivos porque esta localización achega o sensor ao sistema de corte, onde é máis probable que detecte vibracións durante o corte ou o corte.
As probas de ultrasóns (UT) usan pulsos de enerxía eléctrica e convértea en enerxía sonora de alta frecuencia. Estas ondas sonoras transmítense ao material en proba a través de medios como auga ou refrixerante do muíño. O son é direccional;a orientación do sensor determina se o sistema está a buscar defectos ou medir o grosor da parede. Un conxunto de transdutores pode crear o contorno da zona de soldadura. O método UT non está limitado polo espesor da parede do tubo.
Para utilizar o proceso UT como ferramenta de medición, o operador debe orientar o transdutor de xeito que quede perpendicular ao tubo. As ondas sonoras entran no OD do tubo, rebotan no ID e regresan ao transdutor. O sistema mide o tempo de voo - o tempo que tarda unha onda sonora en viaxar de OD a ID - e converte o tempo nunha medida de espesor de parede cunha precisión de espesor. .001 polgadas.
Para detectar defectos do material, o operador coloca o transdutor nun ángulo oblicuo. As ondas sonoras entran dende o OD, viaxan ao ID, reflicten de volta ao OD e viaxan ao longo da parede dese xeito. A descontinuidade da soldadura fai que a onda sonora se reflicta;toma o mesmo camiño de volta ao sensor, que a converte de novo en enerxía eléctrica e crea unha pantalla visual que indica a localización do defecto. O sinal tamén pasa pola porta do defecto, que activa unha alarma para avisar ao operador ou activa un sistema de pintura que marca a localización do defecto.
Os sistemas UT poden usar un único transdutor (ou varios transdutores de cristal único) ou transdutores de matriz de fases.
As UT tradicionais usan un ou máis transdutores de cristal único. O número de sensores depende da lonxitude do defecto esperado, da velocidade da liña e doutros requisitos de proba.
As UT de matriz en fases usan varios elementos transdutores nun corpo. O sistema de control controla electrónicamente as ondas sonoras sen reposicionar os elementos do transdutor para escanear a zona de soldadura. O sistema pode realizar unha variedade de actividades, como detectar defectos, medir o grosor da parede e controlar os cambios na limpeza da zona de soldadura. Estes modos de inspección e medición pódense realizar de forma simultánea. porque a matriz pode cubrir unha área máis grande que os sensores tradicionais de posición fixa.
Un terceiro método NDT, Fuga Magnética (MFL), úsase para inspeccionar tubos de gran diámetro, paredes grosas e grao magnético. É ideal para aplicacións de petróleo e gas.
Os MFL usan un forte campo magnético de CC que atravesa un tubo ou a parede do tubo. A intensidade do campo magnético achégase á saturación total, ou ao punto no que calquera aumento da forza magnética non produce un aumento significativo da densidade do fluxo magnético. Cando as liñas de campo magnético atopan un defecto no material, a distorsión resultante do fluxo magnético pode facer que emane da superficie ou da burbulla.
Unha simple sonda enrollada por un campo magnético pode detectar tales burbullas. Como ocorre con outras aplicacións de indución magnética, o sistema require un movemento relativo entre o material en proba e a sonda. Este movemento conséguese facendo xirar o conxunto de imán e sonda ao redor da circunferencia do tubo ou tubo. Para aumentar a velocidade de procesamento, esta configuración usa sondas adicionais (de novo unha matriz).
A unidade MFL xiratoria pode detectar defectos lonxitudinais ou transversais. As diferenzas residen na orientación das estruturas magnetizantes e no deseño da sonda. En ambos os casos, o filtro de sinal xestiona o proceso de detección de defectos e distingue entre as localizacións ID e OD.
O MFL é semellante ao ET e os dous compleméntanse. O ET é axeitado para produtos con espesores de paredes inferiores a 0,250 polgadas, mentres que MFL úsase para produtos con grosores de paredes superiores a este.
Unha vantaxe de MFL fronte a UT é a súa capacidade para detectar defectos menos que ideais. Por exemplo, MFL pode detectar facilmente defectos helicoidais. UT pode detectar defectos en tales direccións oblicuas, pero requiren configuracións específicas para o ángulo esperado.
Interesado en obter máis información sobre este tema? A Asociación de Fabricantes e Fabricantes (FMA) ten máis. Os autores Phil Meinczinger e William Hoffmann proporcionarán un día completo de información e orientación sobre os principios, as opcións de equipamento, a configuración e o uso destes procesos. A reunión celebrouse o 10 de novembro na sede da FMA en Elgin, Illinois (preto de Chicago).
Tube & Pipe Journal converteuse na primeira revista dedicada ao servizo da industria de tubos metálicos en 1990. Hoxe segue sendo a única publicación en América do Norte dedicada á industria e converteuse na fonte de información máis fiable para os profesionais das tubaxes.
Agora, con acceso completo á edición dixital de The FABRICATOR, fácil acceso a valiosos recursos do sector.
A edición dixital de The Tube & Pipe Journal é agora totalmente accesible e ofrece un fácil acceso a valiosos recursos da industria.
Goza de acceso completo á edición dixital de STAMPING Journal, que ofrece os últimos avances tecnolóxicos, mellores prácticas e noticias da industria para o mercado de estampación de metal.
Agora con acceso completo á edición dixital de The Fabricator en Español, fácil acceso a valiosos recursos da industria.