Rêzek ji trailerên Airstream di 28ê Gulana 2008-an de li embarek li Land Yacht Harbor li eyaleta Thurston, Washington, di 28ê Gulana 2008-an de têne park kirin. (Drew Perine / The News Tribune bi rêya Associated Press)
Di sala 2020-an de, bi girtina stûdyoyek hunerî ya ku min li navenda bajarê Palmer dimeşandin, min dest bi xewna avakirin û xebitandina stûdyoyek hunerî ya mobîl kir. Fikra min ew e ku ez stûdyoya mobîl rasterast bibim cîhê xweşik ê derve û boyax bikim, di rê de bi mirovan re hevdîtin bikim. Min Airstream wekî trailera xweya bijarte hilbijart û dest bi sêwirandin û fînansekirinê kir.
Tiştê ku ez li ser kaxezê fam dikim lê ne di rastiyê de ev e ku ev dîtina min ji min re hewce dike ku ez xwedan û xebitandina trailerek bikim.
Monthsend meh piştî hilgirtinê, min bi hevalên xwe re diaxivin da ku ez bi rastî li ser rûyên berfireh ên ku min lê dipirsin, li ser rûyê xwe dan.
Min fêhm kir ku divê ez fêrî ajotina romorkekê bibim berî ku romorka xwe li Ohio hilgirim û vegerim Alaskayê. Bi alîkariya hevalekî min ew kir.
Ez kesek im ku di konan de mezin bûme, dest bi konê du-odeyî yê bêkêmasî yê mezin ku bavê min di salên 90-an de ji malbata me re kirî, du saetan ji bo danîna xwe girt, û di dawiyê de mezûn bû konê sê-demsalê REI. Niha rojên çêtir hatine dîtin. Tewra ez xwediyê konekî çar demsalê yê bikêrhatî bûm niha!
Heya nuha, ew e. Niha, ez xwediyê romorkek im. Ez wê kaş dikim, pişta wê hildiweşînim, rast dikim, vala dikim, tijî dikim, daleqînim, didim, zivistanê derdixim, hwd.
Tê bîra min ku sala borî li Tonopah, Nevada, bi xortekî re hevdîtin pêk anîbû. Wî ev lûleya kelandî ya li ser trailerekê di qulika qata betonê de rast kir, ku ez nuha pêvajoyek "hilweşînê" ya westayî dibînim. Rormoka wî pir mezin e û rojê asteng dike.
"Çala pere," wî got, dema ku min û mêrê xwe şepê ava vexwarinê ya qereqolê tijî kir ku em ji dikana dolaran kirî - dema ku me jiyanê di firaxekê de xira dikir da ku em bibînin ka ew bi rastî tiştek e.xeraker, me kir.” Ew qet naqede.Pînekirin, dagirtin, hemî lênihêrîn."
Wê hingê jî, digel herikîna hewayê, min bi nezelalî meraq kir: Ma bi rastî ya ku ez dixwazim ev e? Ma ez hîn jî dixwazim xaniyek mezin a li ser tekeran û stasyonek avêtina çavkaniyê bigirim ku divê ez kulmek zirav girêbidim û ava bermayiyê ji stûyê xwe biavêjim erdê? Min bi rastî qet nehişt ku ez li ser vê ramanê bixebitim ji ber ku min berê xwe da konsepta xwe, lê ew tenê li binê rûyê xwe hejand.
Tiştek li vir ev e: erê, ev romork hewceyê gelek xebatê ye. Tiştên ku kes ji min re nabêje hene, mîna ku ez bibim rêberek berevajî da ku girêka kamyonê bi ramorkê re pir rast rêz bikim. Ma ev e ya ku divê mirov bikin?! Li wir jî ava reş û gewr rijand, ku bi qasî ku min texmîn dikir nefret bû.
Lê ew di heman demê de pir rehet û rehet e. Ez di bingeh de di heman demê de li hundur û derveyî me, û du cihên min ên bijare tenê bi dîwarek pir zirav ji hev têne veqetandin. Ger ez bi tavê bişewitim an baran bibare, ez dikarim têkevim nav traylerê û paceyan vekim û ji bayê bayê û dîmenê kêfê bigirim dema ku hîn jî ji sofê kêfê distînim û ez dikarim bêhna tavê ji hêmanan vebigirim.
Berevajî konan, ger cîranên min ên dengbêj li wargehê hebin, ez dikarim paşde biçim. Fanserê li hundur dengek derdixist. Ger baranek barî be, ez ne xema ku li cihê ku ez razêm gol çêbibin.
Ez hîn jî li dora xwe dinêrim û li parkên trailer ên neçar diqewime ji ber gihîştina wan a hêsan a lihevkirin, stasyonên avêtinê, Wi-Fi û cilşûştinê heyirî dimînim, ez niha jî zilamek trailer im, ne tenê kongirê konan e.
Lê ez ji vê trailerê hez dikim. Ez ji ezmûnên cihêreng ên ku ew li derve pêşkêşî min dike hez dikim. Ez pir vekirî me û vê beşa nû ya nasnameya xwe qebûl dikim, ku di dema şopandina xewnên xwe de surprîzek xweş bû.