Wéi de Mark Gomez, Chef vu Swedish Analog Technologies (SAT, Foussnot 1), viru kuerzem zwee nei Tounäerm ugekënnegt huet, fir säin ursprénglechen SAT-Aarm z'ersetzen, waren e puer Lieser empört oder täuscht: "Firwat huet hien et falsch gemaach? eemol?"
Produkter entwéckele sech mat der Zäit a kommen dann no Zäitplang eraus (Autoen tendéieren am Hierscht), oder wann Designer mengen, si wieren "fäerdeg" - grujeleg Zitater, well verschidde Dreemer ni geduecht hunn, datt si et wieren. fir hir Ëffentlechkeet, oder V2 ee Mount no V1 erausbréngen, de Client taggen anstatt Verbesserungen a Verbesserungen mat der Zäit opbauen ze loossen, a V2 an engem oder zwee Joer erausbréngen.
Wat den SAT ugeet, den Tounarm, deen ech getest hunn, an deen ech mech verléift hunn a kaaft hunn, ass net op eemol a senger definitiver Form opgedaucht. De Gomez huet mir eng fréi Versioun am High End zu München gewisen an virun engem Joer war hie prett, mir eng Bewäertung ze schécken. Nodeems de Kommentar an der Ausgab 1 Juli 2015 gepost gouf, hunn ech zu menger Iwwerraschung eng fréier Bewäertung vun 2013 online iwwer e vill méi komplexen SAT-Aarm fonnt, deen komplett aus Kuelefaser besteet, inklusiv dem Lagerhalter. (A menger Bewäertungsunitéit war de Lagerhalter aus Edelstol.) Deemools huet de Gomez nëmmen SATs op Mooss gemaach, nach net dat, wat ech e Produzent géif nennen.
Wéi ech d'SAT-Hand gekuckt hunn, war se 28.000 Dollar wäert. Trotz dem héije Präis, deen am Laf vun der Zäit weider geklommen ass, huet de Gomez schlussendlech ongeféier 70 SAT-Waffen verkaaft, ier hien d'Produktioun gestoppt huet. Ass et "De beschten Aarm op der Welt?", wéi den Titel vun dëser Kolumn seet? D'Frozeechen ass wichteg: wéi weess ech, datt et "de beschten" ass? Ech hunn nach ni vun anere Konkurrenten héieren (dorënner Vertere Acoustics Reference an Acoustical Systems Axiom).
Nodeems d'Bewäertung publizéiert gouf an de Stëbs sech geluecht huet, krut ech vill Messagen vu Lieser, déi sech op Basis vu menger Bewäertung just eng Hand kaaft haten. Hiren Enthusiasmus a Zefriddenheet war konstant, wat eng Erliichterung fir mech war. Kee Client huet mir eng E-Mail geschéckt fir sech iwwer den SAT ze beschwéieren.
De Gomez huet bei der Produktioun vum ursprénglechen Handwierk e puer haart Lektioune geléiert, dorënner d'Tatsaach, datt egal wéi virsiichteg hien et verpackt huet, den Transporteur Weeër fonnt huet, et ze briechen. Hien huet während der Produktioun e puer operationell Ännerunge gemaach, dorënner d'Verbesserung vum Géigegewiichtssystem an d'separat Verpackung vum ieweschten horizontalen Lager fir d'Installatioun um Terrain, fir Vibratiounsschued ze vermeiden (obwuel de Gomez mir erzielt, datt dëst nëmmen eemol geschitt ass). Dat Lescht ass méi einfach gesot wéi gemaach: et erfuerdert eng nei, deelweis gedeelt Lagerklammer an en Tool, fir d'Lager um Terrain präzis virzespueren.
Mä hien huet stänneg aner Verbesserungen duerchgefouert, sou datt de Gomez Enn vum leschte Joer d'Produktioun vum ursprénglechen SAT-Aarm agestallt an en duerch zwee nei Äerm ersat huet, all 9 Zoll an 12 Zoll laang. De Gomez, kee Potchkier (Foussnote 2), huet e Master-Ofschloss a Maschinnebau a Materialwëssenschaften a zitt seng Ausso net zréck, datt, wann all aner Saache gläich sinn, en 9-Zoll-Aarm et dem Stylus erlaabt, sech besser an der Groove ze verhalen, wat e bessere Klang produzéiert. Resultater Kléngt besser wéi 12-Zoll-Plattespiller (Foussnote 3). Wéi och ëmmer, brauche verschidde Clienten 12-Zoll-Plattespiller, an a verschiddene Fäll (wéi hënnescht Halterunge fir Plattespiller vun der Air Force) ass nëmmen en 12-Zoll-Plattespiller duer. Wat? zwou SAT-Waffen kafen? Jo.
Zwee (oder véier) nei Modeller sinn den LM-09 (an LM-12) an den CF1-09 (an CF1-12), déi hei gewisen ginn. Ech haassen et, Tounäerm fir 25.400 Dollar (LM-09) oder 29.000 Dollar (LM-12) als "bezuelbar" ze bezeechnen, awer wann ee bedenkt, datt den CF1-09 fir 48.000 Dollar verkaaft gëtt, gëtt den CF1-12 fir 53.000 Dollar verkaaft, an ech sinn domat zefridden. Vläicht denkt Dir: "Vun der Produktioun vun engem op véier Äerm ze wiesselen ass e grousse Wandel fir eng Eenmannsfirma. Vläicht schätzt de Gomez de CF1 sou héich, datt hie net vill oder guer näischt dovunner maache muss."
Ech géif net drop zielen. Ech sinn zimlech sécher, datt jiddereen, deen sech 30.000 Dollar fir en Toonaarm leeschte kann, och 50.000 Dollar ausginn kann, wann en däitlech funktionéiert a souguer besser gëtt. (Schreift w.e.g. keng "Honger Kand"-Bréiwer!)
Déi nei SAT-Zeiger sinn ganz ähnlech wéi déi originell SATen, well se sech ganz ähnlech sinn: den originelle Zeiger selwer ass gutt entworf a gutt ausgefouert. Tatsächlech sinn déi béid nei 9-Zoll-Hieweler Ersatz fir den originelle SAT.
Duerch den Design vun engem méi staarke Lagersystem, dat manner ufälleg fir Transportschued ass, verbessert de Gomez och d'Systemleistung andeems d'Gesamtsteifheet erhéicht gëtt an d'statesch Reibung am Lager reduzéiert gëtt. Bei deenen zwou neien Hebelen ass d'Gabel, déi déi vertikal Lager ënnerstëtzt, méi grouss ginn.
Déi nei Äerm hunn nei designt, ofnehmbar Kappgehäuse aus Kuelefaser an Aluminium, déi fir all Aarm ënnerschiddlech sinn, mat méi héijer Gelenksteifheet an enger méi glatter Rotatiounsaktioun fir méi fein Azimutjustéierungen. D'Aarmstëtzen sinn och nei. D'Polymerbuchsen vun den ursprénglechen Aarmréier feelen, an d'Kuelefaser drënner ass sichtbar. De Gomez huet net erkläert, firwat hien dat gemaach huet, awer et kéint dorunner leien, datt d'Aarmstëtz mat der Zäit onsiichteg Spueren hannerloossen kann - oder, méi wahrscheinlech, datt se de Klang verbessert. Op alle Fall gëtt et all Hand en eenzegaartegen Ausgesinn.
Dir kënnt méi iwwer déi nei Waffestruktur op AnalogPlanet.com gewuer ginn. Hei ass wat de Gomez mir an enger E-Mail gesot huet:
„Den Leistungsniveau vun der neier Waff ass keen Zoufall oder en Nieweprodukt vun der Aarbecht, déi fir d'Verbesserung vun der Zouverlässegkeet gemaach gouf, mä ass d'Resultat vun enger bewosster an usprochsvoller Entwécklungsiteratioun, déi sech nahtlos an déi ursprénglech op Zouverlässegkeet fokusséiert Ziler integréiert.“
„Ech wëll nach eng Kéier kloer maachen, datt ech d'Leeschtung vun engem Modell net bewosst zugonschte vun aneren erofsetzen, fir an de Präis-Leeschtungsberäich ze passen – dat ass net mäi Stil a kéint mech onwuel fillen. Amplaz versichen ech e Wee ze fannen, fir d'Leeschtung vum Topmodell ze verbesseren. An dësem Fall huet d'CF1-Serie eng Premium-Balance tëscht Leeschtung, Exklusivitéit a Präisschëld.“
Den LM-09 gëtt mat enger nei entwéckelter, käschtegënschteger Strukturtechnologie hiergestallt, wou de Joch an aner Metalldeeler aus Aluminium amplaz vun Edelstol wéi den urspréngleche Hebel gemaach sinn. Dat reduzéiert Gewiicht sollt den LM-09 méi kompatibel mat baussenzege Plattenspiller maachen.
Verpakung, Ausgesinn a Passform sinn déiselwecht wéi beim ursprénglechen SAT-Aarm. Déi glat Uewerfläch vum Aluminium ass ganz attraktiv.
Et huet just e puer Minutten gedauert, fir en eranzesetzen an ze lauschteren, wéi een d'Hänn op mengem Continuum Caliburn Plackespiller wiesselt an d'Astellungen reproduzéiert. Allerdéngs sollt een de Schutzschëld vum ënneschten horizontalen Lager beim Transport ewechhuelen, d'Lagerspëtz vun der Saphirbecher trennen an déi virtuell iewescht Lagerbecher duerch déi tatsächlech iewescht Lagerbecher ersetzen, se op der Spëtz fixéieren an d'Virspannung astellen, am beschten beim Händler. Ech hunn dat gemaach, awer et war net ganz praktesch.
Ech hunn eng Ortofon MC Century Moving Coil Cartridge benotzt, déi ech fir d'Rezensioun an der September 2018 Ausgab installéiert hunn, an ech kannte d'Cartridge zu deem Zäitpunkt gutt. Mee virdrun hat ech dem Davy Spillane säin Titelsong "Atlantic Bridge" (LP, Tara 3019) gelauschtert an en a 24bit/96kHz opgeholl. Dobäi spillen d'Spillane um Dudelsack a Willean Bass, d'Bela Fleck op akustescher Gittar a Banjo, de Jerry Douglas um Dobro, den Eoghan O'Neill um Buntlosen E-Bass, d'Bodran Mustache Christy Moore, etc. Opgeholl a brillant gemixt an de Lansdowne Studios Studios zu Dublin, huet den Album erstaunlech, déif, punchy Bäss, gutt gezeichnet Transienten op de Saiten - d'Banjos gi perfekt vermëttelt - an aner Tounveraarbechtung, all iwwer eng riseg Bühn verdeelt. Een sollt dëst nei posten!
D'Kombinatioun vum Original SAT an dem Ortofon MC Century ass eng vun de beschte Reproduktioune vun der Opnam vun 1987, déi ech jee héieren hunn, besonnesch wat d'Basskraaft a Kontroll ugeet. Ech hunn eng nei SAT LM-09 dropgesat an d'Lidd nach eng Kéier gespillt an opgeholl.
Ech verstinn, wat Dir mengt. Anescht ausgedréckt: "vill al LP-Suppressoren kléngen besser wéi vill nei", dann stëmmen ech Iech voll a ganz zou.
Jo, meng vernichtet Oueren soen mir, datt vill al Plackepressen am Verglach mat neien zimmlech gutt kléngen.
Ech mengen, de Problem läit bei der Masteropnam a net beim Drock selwer. Fréier waren Vakuumréier déi eenzeg Elektronik, déi et gouf, an elo gëtt et eng Onmass vun digitaler/Solid-State-Technologie, déi bei Mikrofon-/Mixer-/Masteropname benotzt gëtt.
Klanglech fannen ech déi al Stereo/Mono klassesch Musek-LPen, déi ech hunn (ongeféier 1.000+), déi méi al kléngen besser (aus der Ära vun den 1960er), wat d'OPENHEET ugeet, lofteg a lieweg. Klanglech fannen ech déi al Stereo/Mono klassesch Musek-LPen, déi ech hunn (ongeféier 1.000+), déi méi al kléngen besser (aus der Ära vun den 1960er), wat d'OPENHEET ugeet, lofteg a lieweg.Wat de Klang ugeet, fannen ech déi al Stereo/Mono-Placken mat klassescher Musek, déi ech hunn (ongeféier 1000+), déi méi al kléngen besser (Zäit vun den 1960er Joren) wat d'OPENHEET, d'Luucht an de Realismus ugeet.Wat de Klang ugeet, fannen ech, datt déi al Stereo/Mono klassesch Museksplacken, déi ech hunn (ongeféier 1000+), besser op den alen (1960er) kléngen, wat d'OPENHEET, d'Luucht an de Realismus ugeet. Keng vu menge méi wéi 30 digital gemasterte LPen kléngt sou gutt, grad wéi an enger Këscht agespaart, obwuel se all kloer, propper, punchy & digital 'korrekt' kléngen. Keng vu menge méi wéi 30 digital gemasterte LPen kléngt sou gutt, grad wéi an enger Këscht agespaart, obwuel se all kloer, propper, punchy & digital 'korrekt' kléngen.Keen vu menge méi wéi 30 digital gemasterte Albume kléngt sou gutt wéi wann se an enger Verpackung wieren, obwuel se all digital kloer, propper, präzis a "korrekt" kléngen.Keng vu menge méi wéi 30 digital gemasterten Opnamen huet sou gutt geklongen, wéi wann ech an enger Këscht wier, obwuel se all kloer, propper, präzis an digital "korrekt" geklongen hunn.
Wéi ech grad hei um Phono Forum geschriwwen hunn, war ech ganz positiv iwwerrascht, wéi ech fir d'éischt eng Plack vum Richard Tucker sengem ale Meeschterwierk vun der Columbia University mam Wiener Staatsoperorchester ënner dem Pierre Deveaux gespillt hunn. (1960er?) Ech souz tatsächlech an der Mëtt vun den éischten 3 Reien vum Era-Haus (meng Liiblingsplaz: Reien 10-13 an der Mëtt). D'Performance kléngt sou live, oppe, kraftvoll & engagéierend. D'Performance kléngt sou live, oppe, kraftvoll & engagéierend.D'Performance kléngt sou lieweg, oppe, kraftvoll an spannend.D'Performance kléngt ganz lieweg, oppe, kräfteg an spannend. Wow! Zum Beispill séngt den Turner (gebuer zu Brooklyn, New York) direkt iwwer mir um Podium. Ech hunn et nach ni sou gär doheem live gespillt.
Ech hunn zënter Joerzéngten keng Vinylplacke méi kaaft, awer ech muss trotzdem soen, datt déi al Press ni sou gutt war. (Et gëtt natierlech Ausnamen, dofir waren déi al HPs wahrscheinlech nëmmen op Vintage Living Presence limitéiert).
Den Här Qasim schéngt déi existent Dréckmaschinn kaaft ze hunn a renovéiert se sou vill wéi méiglech. Hie verkeeft seng frësch Vinylplacken fir 30 bis 100 Dollar d'Stéck.
Vinyl ass elo en zimlech deieren Hobby! (Mäi Koetsus aus den 1980er Joren war ni bëlleg, ursprénglech fir 1.000 Dollar verkaaft).
Ech hunn meng Oueren a mäi Kapp benotzt fir Vinyl ze genéissen, ouni mäi Bankkonto ze ruinéieren!
Vläicht ass dëst de Link, deen ech erwaart hunn: „https://swedishat.com/SAT%209%22%20vs%2012%22%20paper.pdf“.