हामी सबैले समुद्र तटमा बालुवाका महलहरू बनाएका छौं: शक्तिशाली पर्खालहरू, भव्य टावरहरू, शार्कहरूले भरिएका खाडलहरू। यदि तपाईं म जस्तै हुनुहुन्छ भने, तपाईं छक्क पर्नुहुनेछ कि थोरै मात्रामा पानी कति राम्रोसँग टाँसिएको छ - कम्तिमा जबसम्म तपाईंको ठूलो भाइ देखा पर्दैन र विनाशकारी आनन्दको फटमा यसलाई लात हान्छ।
उद्यमी डान गेलबार्टले पनि सामग्रीहरू बाँध्न पानी प्रयोग गर्छन्, यद्यपि उनको डिजाइन सप्ताहन्तको समुद्र तटको दृश्य भन्दा धेरै टिकाउ छ।
ब्रिटिश कोलम्बियाको भ्यानकुभर र इलिनोइसको लिबर्टीभिलमा धातु थ्रीडी प्रिन्टिङ प्रणालीहरूको आपूर्तिकर्ता, रापिडिया टेक इंकको अध्यक्ष र संस्थापकको रूपमा, गेलबार्टले एक पार्टपुर्जा निर्माण विधि विकास गरेको छ जसले प्रतिस्पर्धी प्रविधिहरूमा निहित समय-खपत गर्ने चरणहरूलाई हटाउँछ र समर्थन हटाउने कार्यलाई धेरै सरल बनाउँछ।
यसले धेरै भागहरूलाई जोड्नलाई थोरै पानीमा भिजाएर एकसाथ टाँस्नु भन्दा गाह्रो बनाउँदैन - परम्परागत उत्पादन विधिहरू प्रयोग गरेर बनाइएका भागहरूको लागि पनि।
गेलबार्टले आफ्नो पानीमा आधारित प्रणालीहरू र २०% देखि ३०% मोम र पोलिमर (भोल्युमद्वारा) भएको धातु पाउडर प्रयोग गर्नेहरू बीच केही आधारभूत भिन्नताहरूको बारेमा छलफल गर्छन्। रापिडिया डबल-हेडेड मेटल थ्रीडी प्रिन्टरहरूले धातु पाउडर, पानी र रेजिन बाइन्डरबाट ०.३ देखि ०.४% सम्मको मात्रामा पेस्ट उत्पादन गर्छन्।
यस कारणले गर्दा, उनले व्याख्या गरे, प्रतिस्पर्धी प्रविधिहरूद्वारा आवश्यक पर्ने डिबाइन्डिङ प्रक्रिया, जसमा प्रायः धेरै दिन लाग्छ, हटाइन्छ र भाग सिधै सिन्टरिङ ओभनमा पठाउन सकिन्छ।
अन्य प्रक्रियाहरू प्रायः "लामो समयदेखि चलिरहेको इन्जेक्सन मोल्डिङ (MIM) उद्योगमा हुन्छन् जसमा सिंटर नगरिएका भागहरूमा पोलिमरको तुलनात्मक रूपमा उच्च अनुपात समावेश गर्न आवश्यक पर्दछ जसले गर्दा मोल्डबाट निस्कासन सहज हुन्छ," गेलबार्टले भने। "यद्यपि, थ्रीडी प्रिन्टिङका ​​लागि भागहरू बन्धन गर्न आवश्यक पर्ने पोलिमरको मात्रा वास्तवमा धेरै सानो छ - धेरैजसो अवस्थामा प्रतिशतको दशांश पर्याप्त हुन्छ।"
त्यसो भए पानी किन पिउने? पेस्ट बनाउन प्रयोग गरिएको हाम्रो बालुवाको महलको उदाहरण जस्तै (यस अवस्थामा धातुको पेस्ट), पोलिमरले टुक्राहरू सुक्दा एकसाथ राख्छ। नतिजा फुटपाथ चकको स्थिरता र कठोरता भएको भाग हो, जुन एसेम्बली पछिको मेसिनिङ सहन पर्याप्त बलियो हुन्छ, कोमल मेसिनिङ (यद्यपि जेलबार्टले पोस्ट-सिन्टर मेसिनिङ सिफारिस गर्दछ), अन्य अधूरा भागहरूसँग पानीसँग एसेम्बली गरिन्छ, र ओभनमा पठाइन्छ।
डिग्रेजिङ हटाउनाले ठूला, बाक्लो पर्खाल भएका भागहरू छाप्न पनि अनुमति दिन्छ किनभने पोलिमरले भरिएको धातुको पाउडर प्रयोग गर्दा, भागको भित्ता धेरै बाक्लो भएमा पोलिमर "जल्न" सक्दैन।
गेलबार्टले भने कि एक उपकरण निर्माताले भित्ताको मोटाई ६ मिमी वा सोभन्दा कम आवश्यक छ। "मानौं तपाईं कम्प्युटर माउसको आकारको भाग बनाउँदै हुनुहुन्छ। त्यस अवस्थामा, भित्री भाग खोक्रो वा सायद कुनै प्रकारको जाल हुनुपर्छ। यो धेरै अनुप्रयोगहरूको लागि उत्कृष्ट छ, हलुकापन पनि लक्ष्य हो। तर यदि बोल्ट वा अन्य कुनै उच्च-शक्तिको भाग जस्तै भौतिक शक्ति आवश्यक छ भने, [धातु पाउडर इंजेक्शन] वा MIM सामान्यतया उपयुक्त हुँदैनन्।"
भर्खरै छापिएको मेनिफोल्ड तस्बिरले र्‍यापिडिया प्रिन्टरले उत्पादन गर्न सक्ने जटिल आन्तरिक भागहरू देखाउँछ।
गेलबार्टले प्रिन्टरका धेरै अन्य सुविधाहरू औंल्याउँछन्। धातुको पेस्ट भएका कार्ट्रिजहरू रिफिल गर्न मिल्छन् र रिफिलिङको लागि रापिडियामा फिर्ता गर्ने प्रयोगकर्ताहरूले कुनै पनि प्रयोग नगरिएको सामग्रीको लागि अंक प्राप्त गर्नेछन्।
३१६ र १७-४PH स्टेनलेस स्टील, INCONEL ६२५, सिरेमिक र जिरकोनिया, साथै तामा, टंगस्टन कार्बाइड र विकासमा रहेका अन्य धेरै सामग्रीहरू सहित विभिन्न प्रकारका सामग्रीहरू उपलब्ध छन्। समर्थन सामग्रीहरू - धेरै धातु प्रिन्टरहरूमा गोप्य घटक - हातले हटाउन वा "वाष्पीकरण" गर्न सकिने सब्सट्रेटहरू छाप्न डिजाइन गरिएको हो, अन्यथा पुनरुत्पादन गर्न नसकिने भित्री भागहरूको ढोका खोल्छ।
रापिडिया चार वर्षदेखि व्यवसायमा छ र स्वीकार्य रूपमा, भर्खरै सुरु गर्दैछ। "कम्पनीले चीजहरू ठीक गर्न समय लिइरहेको छ," गेलबार्टले भने।
आजसम्म, उनी र उनको टोलीले पाँच प्रणालीहरू तैनाथ गरेका छन्, जसमा ब्रिटिश कोलम्बियाको सेल्किर्क टेक्नोलोजी एक्सेस सेन्टर (STAC) मा रहेको एउटा प्रणाली पनि समावेश छ। अनुसन्धानकर्ता जेसन टेलरले जनवरीको अन्त्यदेखि मेसिन प्रयोग गर्दै आएका छन् र धेरै अवस्थित STAC थ्रीडी प्रिन्टरहरू भन्दा धेरै फाइदाहरू देखेका छन्।
उनले उल्लेख गरे कि सिन्टरिङ गर्नु अघि कच्चा भागहरूलाई "पानीसँग टाँस्ने" क्षमतामा ठूलो सम्भावना छ। उनी रसायनहरूको प्रयोग र विसर्जन सहित डिग्रेजिङसँग सम्बन्धित मुद्दाहरूको बारेमा पनि जानकार छन्। गैर-प्रकटीकरण सम्झौताहरूले टेलरलाई त्यहाँ आफ्नो धेरैजसो कामको विवरण साझा गर्नबाट रोक्छ, तर उनको पहिलो परीक्षण परियोजना हामीमध्ये धेरैले सोच्न सक्ने कुरा हो: थ्रीडी प्रिन्टेड स्टिक।
“यो एकदमै राम्रो भयो,” उनले मुस्कुराउँदै भने। “हामीले अनुहारको काम सक्यौं, शाफ्टको लागि प्वालहरू खन्यायौं, र म अहिले यसलाई प्रयोग गर्दैछु। हामी नयाँ प्रणालीसँग गरिएको कामको गुणस्तरबाट प्रभावित छौं। सबै सिन्टर्ड भागहरू जस्तै, त्यहाँ केही संकुचन र थोरै गलत अलाइनमेन्ट पनि छ, तर मेसिन पर्याप्त छ। निरन्तर रूपमा, हामी डिजाइनमा यी समस्याहरूको लागि क्षतिपूर्ति गर्न सक्छौं।
योजक प्रतिवेदनले वास्तविक उत्पादनमा योजक उत्पादन प्रविधिको प्रयोगमा ध्यान केन्द्रित गर्दछ। आज उत्पादकहरूले उपकरण र फिक्स्चरहरू सिर्जना गर्न थ्रीडी प्रिन्टिङ प्रयोग गरिरहेका छन्, र केहीले उच्च मात्राको उत्पादनको लागि AM पनि प्रयोग गरिरहेका छन्। उनीहरूका कथाहरू यहाँ प्रस्तुत गरिनेछ।