Corey Whelan is een patiëntenvoorvechter met tientallen jaren ervaring in reproductieve gezondheid. Ze is ook een freelance schrijver die gespecialiseerd is in gezondheids- en medische inhoud.
Gonorroe is een seksueel overdraagbare aandoening (soa) die kan worden genezen. De ziekte wordt overgedragen via vaginale, anale of orale seks zonder condoom. Iedereen die seksueel actief is en seks heeft zonder condoom, kan gonorroe krijgen van een besmette partner.
Het kan zijn dat u gonorroe heeft zonder dat u het weet. Deze aandoening veroorzaakt niet altijd symptomen, vooral niet bij mensen met een baarmoeder. Symptomen van gonorroe bij mensen van elk geslacht kunnen zijn:
Ongeveer 5 op de 10 geïnfecteerde vrouwen zijn asymptomatisch (geen symptomen). U kunt ook milde symptomen hebben die kunnen worden verward met een andere aandoening, zoals een vaginale infectie of blaasontsteking.
Als gonorroe wel klachten geeft, kunnen deze dagen, weken of maanden na de eerste infectie optreden. Late klachten kunnen leiden tot een vertraagde diagnose en een vertraagde behandeling. Als gonorroe niet wordt behandeld, kunnen er complicaties optreden. Een daarvan is een ontsteking in het kleine bekken (PID), wat onvruchtbaarheid tot gevolg kan hebben.
In dit artikel wordt besproken hoe gonorroe tot onvruchtbaarheid kan leiden, welke symptomen u kunt ervaren en welke behandeling u kunt verwachten.
Gonorroe wordt veroorzaakt door een infectie met gonokokken. Als gonorroe vroegtijdig wordt ontdekt, kunnen de meeste gevallen eenvoudig worden behandeld met injecteerbare antibiotica. Gebrek aan behandeling kan uiteindelijk leiden tot onvruchtbaarheid bij vrouwen (met baarmoeder) en minder vaak bij mannen (met testikels).
Als gonorroe niet wordt behandeld, kunnen de bacteriën die gonorroe veroorzaken de voortplantingsorganen binnendringen via de vagina en de baarmoederhals. Bij mensen met een baarmoeder kan dit leiden tot bekkenontsteking (PID). PID kan dagen of weken na de eerste gonorroe-infectie optreden.
PID veroorzaakt ontstekingen en de vorming van abcessen (geïnfecteerde vochtophopingen) in de eileiders en eierstokken. Als dit niet tijdig wordt behandeld, kan er littekenweefsel ontstaan.
Wanneer er littekenweefsel ontstaat op de kwetsbare bekleding van de eileider, vernauwt of sluit dit de eileider af. Bevruchting vindt meestal plaats in de eileiders. Het littekenweefsel dat door PID wordt veroorzaakt, maakt het moeilijk of onmogelijk voor de eicel om tijdens de seks door sperma te worden bevrucht. Als de eicel en de spermacel elkaar niet kunnen ontmoeten, zal er geen natuurlijke zwangerschap plaatsvinden.
PID verhoogt ook het risico op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap (innesteling van een bevruchte eicel buiten de baarmoeder, meestal in de eileider).
Bij mensen met testikels is de kans op onvruchtbaarheid door gonorroe kleiner. Onbehandelde gonorroe kan echter de testikels of prostaat infecteren, waardoor de vruchtbaarheid afneemt.
Onbehandelde gonorroe bij mannen kan epididymitis veroorzaken, een ontstekingsziekte. Bij epididymitis ontstaat er een ontsteking van de spiraalvormige buis aan de achterkant van de teelbal. Deze buis slaat sperma op en transporteert dit.
Epididymitis kan ook een ontsteking van de testikels veroorzaken. Dit wordt epididymo-orchitis genoemd. Epididymitis wordt behandeld met antibiotica. Onbehandelde of ernstige gevallen kunnen leiden tot onvruchtbaarheid.
De symptomen van PID kunnen variëren van heel mild en onbeduidend tot ernstig. Net als bij gonorroe is het mogelijk om PID te hebben zonder dat u het weet.
De diagnose gonorroe kan worden gesteld door middel van een urinetest of een swabtest. Swabtests kunnen ook worden uitgevoerd in de vagina, het rectum, de keel of de urinebuis.
Als u of uw zorgverlener PID vermoedt, zal er naar uw medische symptomen en seksuele voorgeschiedenis worden gevraagd. Het diagnosticeren van deze aandoening kan lastig zijn, omdat er geen specifieke diagnostische tests voor PID bestaan.
Als u bekkenpijn of pijn in de onderbuik heeft zonder dat daar een andere oorzaak voor is, kan uw zorgverlener PID diagnosticeren als u ten minste één van de volgende andere symptomen heeft:
Als er een vermoeden bestaat dat de ziekte in een vergevorderd stadium is, kunnen er aanvullende tests worden uitgevoerd om de mate van schade aan uw voortplantingsorganen te beoordelen. Deze tests kunnen het volgende omvatten:
Ongeveer 1 op de 10 mensen met PID is onvruchtbaar als gevolg van PID. Vroegtijdige behandeling is de sleutel tot het voorkomen van onvruchtbaarheid en andere mogelijke complicaties.
Antibiotica zijn de eerstelijnsbehandeling voor PID. U kunt orale antibiotica voorgeschreven krijgen, of u krijgt de medicatie toegediend via een injectie of intraveneus (IV, intraveneus). Uw sekspartner of partner heeft ook antibiotica nodig, zelfs als hij of zij geen symptomen heeft.
Als u ernstig ziek bent, een abces hebt of zwanger bent, kan het nodig zijn dat u tijdens de behandeling in het ziekenhuis wordt opgenomen. Een abces dat is gebarsten of dreigt te barsten, kan chirurgische drainage vereisen om de geïnfecteerde vloeistof te verwijderen.
Als u littekens heeft die zijn veroorzaakt door PID, kunnen antibiotica dit niet verhelpen. In sommige gevallen kunnen geblokkeerde of beschadigde eileiders operatief worden behandeld om de vruchtbaarheid te herstellen. U kunt met uw zorgverlener de haalbaarheid van een operatie voor uw aandoening bespreken.
Met kunstmatige voortplantingstechnieken kan de schade door PID niet worden hersteld. Procedures als in-vitrofertilisatie (IVF) kunnen echter wel het littekenweefsel in de eileiders verbergen, waardoor sommige mensen zwanger kunnen worden. Als u onvruchtbaarheid heeft als gevolg van PID, kunnen specialisten, zoals reproductieve endocrinologen, de mogelijkheden voor een zwangerschap met u bespreken.
Noch chirurgische littekenverwijdering, noch IVF garandeert de effectiviteit. In sommige gevallen kunt u andere opties voor zwangerschap en ouderschap overwegen. Voorbeelden hiervan zijn draagmoederschap (wanneer iemand anders een bevruchte eicel ter wereld brengt), adoptie en pleegzorgadoptie.
Gonorroe is een seksueel overdraagbare bacteriële infectie. Gonorroe kan onvruchtbaarheid veroorzaken als het niet behandeld wordt. Vroegtijdige behandeling is noodzakelijk om complicaties zoals bekkenontsteking (PID) bij vrouwen en epididymitis bij mannen te voorkomen.
Onbehandelde PID kan leiden tot littekenvorming in de eileiders, waardoor zwangerschap moeilijk of onmogelijk wordt voor vrouwen met een baarmoeder. Als gonorroe, PID en epididymitis vroeg worden ontdekt, kunnen ze succesvol worden behandeld met antibiotica. Als u littekenvorming heeft door vergevorderde PID, kan behandeling u helpen om zwanger te worden of ouder te worden.
Iedereen die seksueel actief is en geen enkele keer een condoom gebruikt, kan gonorroe krijgen. Deze veelvoorkomende seksueel overdraagbare aandoening kan mensen van alle leeftijden overkomen.
Gonorroe is geen teken van een slecht karakter of slechte keuzes. Het kan iedereen overkomen. De enige manier om complicaties zoals gonorroe en PID te voorkomen, is om altijd een condoom te gebruiken tijdens seksuele activiteit.
Bent u seksueel actief of denkt u dat u een hoog risico loopt, dan kan het verstandig zijn om regelmatig naar uw zorgverlener te gaan voor een screening. U kunt zich ook thuis laten testen op gonorroe en andere seksueel overdraagbare aandoeningen. Na een positieve testuitslag is het altijd verstandig om een ​​zorgverlener te bezoeken.
Ja. Gonorroe kan leiden tot baarmoederfibromen en testiculaire epididymitis. Beide aandoeningen kunnen onvruchtbaarheid tot gevolg hebben. PID's komen vaker voor.
Seksueel overdraagbare aandoeningen zoals gonorroe en chlamydia verlopen meestal asymptomatisch. U kunt langdurig, zelfs jarenlang, geïnfecteerd zijn zonder dat u het weet.
Er is geen duidelijk tijdsbestek voor de schade die ze kunnen veroorzaken. Maar de tijd speelt geen rol. Vroegtijdige behandeling is essentieel om complicaties zoals inwendige littekens en onvruchtbaarheid te voorkomen.
U en uw partner moeten antibiotica slikken en een week lang geen seks hebben nadat u alle medicijnen hebt ingenomen. U moet beiden over ongeveer drie maanden opnieuw een test laten doen om er zeker van te zijn dat u negatief test.
U kunt dan met uw zorgverlener bespreken wanneer u kunt beginnen met proberen om zwanger te worden. Onthoud dat eerdere behandelingen voor gonorroe niet voorkomen dat u opnieuw last krijgt.
Abonneer u op onze dagelijkse nieuwsbrief met gezondheidstips en ontvang dagelijks tips om een ​​zo gezond mogelijk leven te leiden.
Panelli DM, Phillips CH, Brady PC. Incidentie, diagnose en behandeling van tubaire en niet-tubale buitenbaarmoederlijke zwangerschap: een overzicht. Fertilizer and practice. 2015;1(1):15.doi10.1186/s40738-015-0008-z
Zhao H, Yu C, He C, Mei C, Liao A, Huang D. Immuuneigenschappen van de bijbal en immuunpaden bij epididymitis veroorzaakt door verschillende pathogenen. pre-immune.2020;11:2115.doi:10.3389/fimmu.2020.02115
Centers for Disease Control and Prevention. Informatieblad van de CDC over bekkenontsteking (PID).