Toen de Barbara Walker Crossing in 2012 voor het eerst werd ontworpen, was de belangrijkste functie ervan om wandelaars en hardlopers op de Wildwood Trail in Portland te ontzien van het gedoe van het vermijden van verkeer op de drukke West Burnside Road.
Het werd een bewijs van esthetisch bewuste architectuur, die bruikbaarheid en schoonheid combineerde voor een gemeenschap die beide waardeerde (en eiste).
De brug werd in oktober 2019 voltooid en dezelfde maand geopend. Het is een 55 meter lange voetgangersbrug die gebogen is en zo is ontworpen dat hij opgaat in het omringende bos.
Het werd elders gefabriceerd door de inmiddels ter ziele gegane Portland Supreme Steel Company, in drie hoofddelen gesneden en vervolgens per vrachtwagen naar de bouwplaats vervoerd.
Om aan de visuele en architectonische eisen te voldoen, moesten er materialen worden gebruikt die aan alle zeer unieke doelstellingen van het project zouden voldoen, zowel artistiek als structureel. Dat betekent dat er buizen moeten worden gebruikt: in dit geval 3,5″ en 5″ Corten (ASTM A847) stalen constructiebuizen die zijn ontworpen voor constructies waarvoor gelaste of geboute verbindingen nodig zijn. Sommige buizen zijn zichtbaar (nog een belangrijk kenmerk van Corten) en andere zijn groen geverfd, zodat ze bij het bladerdak van het bos passen.
Ed Carpenter, een ontwerper en kunstenaar die gespecialiseerd is in grootschalige openbare installaties, zei dat hij verschillende doelen voor ogen had toen hij de brug ontwierp. Een van die doelen was dat de brug geïntegreerd moest worden in de boscontext, die een voortzetting is van het gevoel en de ervaring van het pad, en dat hij zo subtiel en transparant mogelijk moest zijn.
"Omdat een van mijn belangrijkste ontwerpdoelen was om de brug fragiel en transparant te maken, had ik de meest efficiënte materialen en het meest efficiënte structurele systeem nodig – dus drie-strengs spanten", zegt Carpenter, die ook een buitenliefhebber is. Hij loopt al meer dan 40 jaar over het uitgestrekte padenstelsel van Portland. "Je zou hem van andere materialen kunnen bouwen, maar stalen buizen of pijpen zijn gewoon de logische keuze.
Vanuit een praktisch bouwkundig standpunt is dit alles niet eenvoudig te realiseren. Stuart Finney, constructief ingenieur bij het kantoor van ingenieursbureau KPFF in Portland en voormalig projectmanager voor bruggen, zei dat het succesvol lassen van alle componenten bij de TYK-verbindingen waar alle ondersteunende buizen samenkomen, waarschijnlijk het moeilijkste was. Eén aspect van de hele onderneming. Vooral de verschillende hoeken die nodig waren voor verschillende soorten lassen, zoals hoeklassen en groeven, vormden een serieuze uitdaging voor het bouwteam.
"In wezen is elke verbinding anders", zegt Finney, die het vak al twintig jaar beoefent. "Ze moesten elke verbinding perfect maken, zodat alle pijpen op één punt aan elkaar konden worden verbonden en er voldoende lassen rondom alle pijpen konden worden gemaakt.
De Barbara Walker Crossing voetgangersbrug overspant de drukke Burnside Road in Portland. Deze werd in oktober 2019 in gebruik genomen. Shane Bliss
Lassen moeten volledig worden getransformeerd. Lassen kan inderdaad een van de meest complexe onderdelen van de productie zijn.
De naamgeefster van Ferry, Barbara Walker (1935-2014), is al jarenlang een steunpilaar voor de natuurbeschermingsinspanningen in Portland. Ze is zelf ook een echte natuurkracht. Ze speelde een actieve rol bij verschillende openbare projecten in Portland, waaronder Marquam Nature Park, Pioneer Courthouse Square en Powell Butte Nature Park. Ook was ze onvermoeibaar pleitbezorger van wat bekend werd als de 40-Mile Loop, waartoe ook de Wildwood Trail en Bridge behoorden.
Net zoals Walker ongeveer $ 500.000 van het publiek ophaalde voor Pioneer Courthouse Square ($ 15 per straatsteen), haalde de non-profitorganisatie Portland Parks Foundation $ 2,2 miljoen op uit ongeveer 900 particuliere donaties om de brug te helpen financieren. De stad Portland, Portland Parks & Recreation en andere instanties droegen het resterende bedrag van de ongeveer $ 4 miljoen kosten bij.
Carpenter zei dat het een uitdaging was om alle stemmen in het project te verwerken, maar dat het de moeite waard was.
"Ik denk dat de belangrijkste ervaring de geweldige samenwerking binnen de gemeenschap, de grote trots en de geweldige betrokkenheid is – mensen betalen daarvoor", zei Carpenter. "Niet alleen individuen, maar ook steden en provincies. Het is gewoon een geweldige collectieve inspanning."
Finney voegde toe dat hij en zijn team, en de fabrikanten die verantwoordelijk waren voor het tot leven brengen van de ontwerpen, veel van de uitdagingen bij het 3D-modelleren moesten overwinnen, simpelweg vanwege de complexiteit van de verbindingen en fittingen.
"We werken samen met onze detaillisten om ervoor te zorgen dat alle modellen op elkaar aansluiten, want nogmaals, er is geen ruimte voor fouten bij veel van deze verbindingen vanwege de complexiteit van de geometrie", aldus Finney. "Het is zeker complexer dan de meeste. Veel bruggen zijn recht, zelfs gebogen bruggen hebben rondingen, en de materialen zijn relatief eenvoudig.
Daardoor komt er veel kleine complexiteit in het project naar voren. Ik zou absoluut zeggen dat het complexer is dan een regulier [project]. Het kost iedereen veel werk om dit project tot een goed einde te brengen.
Volgens Carpenter is het gebogen brugdek één van de belangrijkste elementen in de complexiteit van de brug en is het juist dat element dat de brug zijn algehele effect geeft. Is het de moeite waard om dit te doen? Meestal wel.
"Ik denk dat een goed ontwerp meestal begint met praktische overwegingen en dan verder gaat met meer," zei Carpenter. "Dat is precies wat er met deze brug is gebeurd. Ik denk dat voor mij het gebogen dek het belangrijkste is. In dit geval heb ik echt geen zin in de chocoladereep, omdat het hele pad zo golvend en bochtig is. Ik wil gewoon niet een scherpe bocht naar links maken over de brug, dan weer een scherpe bocht naar links maken en doorrijden.
De Barbara Walker Crossing-voetgangersbrug werd op een andere locatie gefabriceerd, in twee hoofddelen gesplitst en vervolgens per vrachtwagen naar de huidige locatie vervoerd. Portland Parks Foundation
Hoe maak je een gebogen terras? Nou, het blijkt natuurlijk dat een driesnarige spant heel goed werkt op een gebogen terras. Je krijgt een zeer gunstige verhouding tussen diepte en overspanning. Dus, wat kun je met een driesnarige spant doen om het elegant en mooi te maken, en op een manier naar het bos te verwijzen die het doet lijken alsof het nergens anders kan zijn? Begin met praktische zaken en ga dan richting – hoe heet het ook alweer? – naar fantasie. Of van praktische zaken naar verbeelding. Sommige mensen doen het misschien andersom, maar zo werk ik precies.
Carpenter is vooral dankbaar voor de inspiratie die hij van de KPFF-crew kreeg om de buizen voorbij het dek te laten uitsteken. Hierdoor kreeg de brug een organische, bosachtige uitstraling. Het project duurde ongeveer zeven jaar van begin tot eind, maar Finney was erg blij dat hij er deel van mocht uitmaken.
"Het is fijn om deze stad iets te kunnen bieden en daar trots op te zijn, maar het is ook fijn om een ​​mooie technische uitdaging aan te gaan", aldus Finney.
Volgens de Portland Parks Foundation zullen jaarlijks ongeveer 80.000 voetgangers gebruikmaken van de voetgangersbrug. Hierdoor hoeft men niet langer een weggedeelte over te steken waar dagelijks zo'n 20.000 voertuigen overheen rijden.
Tegenwoordig bouwt de brug voort op Walkers visie om inwoners en bezoekers van Portland te verbinden met de schoonheid van het omliggende natuurlijke landschap.
"We moeten stadsmensen toegang geven tot de natuur", zei Walker (geciteerd door het World Forestry Center) ooit. "De opwinding over de natuur komt voort uit het buiten zijn. Je kunt het niet in het abstracte leren. Door de natuur zelf te ervaren, voelen mensen de drang om landbeheerder te worden."
Lincoln Brunner is redacteur van The Tube & Pipe Journal. Dit is zijn tweede periode bij TPJ. Hij was twee jaar lang redacteur voordat hij meehielp bij de lancering van TheFabricator.com als eerste webcontentmanager van FMA. Na deze zeer lonende ervaring werkte hij 17 jaar in de non-profitsector als internationaal journalist en directeur communicatie. Hij is een gepubliceerd auteur en heeft uitgebreid geschreven over verschillende aspecten van de metaalbewerkingsindustrie.
Tube & Pipe Journal was in 1990 het eerste tijdschrift dat zich specifiek richtte op de metaalbuizenindustrie. Vandaag de dag is het nog steeds het enige tijdschrift in Noord-Amerika dat zich specifiek op deze industrie richt en is het uitgegroeid tot de meest betrouwbare bron van informatie voor professionals op het gebied van buizen.
Nu met volledige toegang tot de digitale editie van The FABRICATOR, eenvoudige toegang tot waardevolle bronnen uit de industrie.
De digitale editie van The Tube & Pipe Journal is nu volledig toegankelijk en biedt eenvoudige toegang tot waardevolle bronnen uit de sector.
Profiteer van volledige toegang tot de digitale editie van STAMPING Journal, met de nieuwste technologische ontwikkelingen, best practices en nieuws uit de branche voor de metaalstansmarkt.
Nu met volledige toegang tot de digitale editie van The Fabricator en Español, eenvoudige toegang tot waardevolle bronnen uit de industrie.