„Nigdy nie wątp, że mała grupa rozważnych, oddanych obywateli może zmienić świat.W rzeczywistości jest to jedyny taki obiekt”.
Misją Cureus jest zmiana wieloletniego modelu publikacji medycznych, w którym dostarczanie badań może być kosztowne, złożone i czasochłonne.
Osocze bogatopłytkowe/prp, regeneracja tkanek, aktywacja płytek krwi, glukoza terapia proliferacyjna, płytki krwi, terapia proliferacyjna
Cytuj ten artykuł jako: Harrison TE, Bowler J, Reeves K, et al.(17 maja 2022) Wpływ glukozy na liczbę i objętość płytek krwi: implikacje dla medycyny regeneracyjnej.Uzdrowienie 14(5): e25081.doi:10.7759/cureus.25081
Osocze bogatopłytkowe (PRP) i hipertoniczne roztwory glukozy są powszechnie stosowane do iniekcji w medycynie regeneracyjnej, czasem razem.Wpływ hipertonicznej glukozy na lizę i aktywację płytek krwi nie był wcześniej zgłaszany.Zbadaliśmy wpływ podwyższonego stężenia glukozy na liczbę płytek krwi i erytrocytów oraz objętość komórek w PRP i krwi pełnej (WB).Szybkie częściowe zmniejszenie liczby płytek krwi wystąpiło w przypadku wszystkich mieszanin glukozy zmieszanych z PRP lub krwią pełną, zgodnie z częściową lizą. Po pierwszej minucie liczba płytek krwi pozostała stabilna, co sugeruje szybkie dostosowanie resztkowych płytek krwi do skrajnej (>2000 mOsm) hipertoniczności. Po pierwszej minucie liczba płytek krwi pozostała stabilna, co sugeruje szybkie dostosowanie resztkowych płytek krwi do skrajnej (>2000 mOsm) hipertoniczności. После первой минуты количество тромбоцитов оставалось стабильным, что указывает на быструю аккомодацию остат очных тромбоцитов до экстремального (>2000 мОсм) гипертонуса. Po pierwszej minucie liczba płytek pozostawała stabilna, co wskazywało na szybkie dostosowanie pozostałych płytek krwi do skrajnej (>2000 mOsm) hipertoniczności.第一分钟后，血小板计数保持稳定，表明残余血小板迅速适应极端（> 2000 mOsm）高渗状态.2000 mOsm). После первой минуты количество тромбоцитов оставалось стабильным, что указывает на быструю адаптацию остато чных тромбоцитов к экстремальному (>2000 мОсм) гиперосмолярному состоянию. Po pierwszej minucie liczba płytek pozostawała stabilna, co wskazywało na szybką adaptację pozostałych płytek krwi do skrajnego (>2000 mOsm) stanu hiperosmolarnego.Stężenia glukozy wynoszące 25% i więcej powodowały znaczny wzrost średniej objętości płytek krwi (MPV), co wskazywało na wczesny etap aktywacji płytek krwi.Konieczne są dalsze badania w celu ustalenia, czy dochodzi do lizy lub aktywacji płytek krwi oraz czy hipertoniczna iniekcja glukozy, sama lub w połączeniu z PRP, może przynieść dodatkowe korzyści kliniczne.
W latach pięćdziesiątych amerykański chirurg George Hackett odkrył, że może trwale złagodzić ból stawów i pleców u wielu pacjentów, wstrzykując roztwór proliferacyjny do ścięgien i więzadeł.Jego eksperymenty na królikach wykazały, że leczenie, które nazwał terapią proliferacyjną, spowodowało powiększenie i wzmocnienie ścięgien.Badania histologiczne potwierdziły, że w trakcie tego procesu powstaje nowy kolagen [1].
W ciągu pierwszych kilku dekad wypróbowano wiele różnych rozwiązań dystrybucyjnych.W latach 90. większość praktyków uważała wysokie stężenia glukozy za najbezpieczniejszą i najskuteczniejszą metodę.Jednak mechanizm działania pozostaje niejasny.
Niewiele badań klinicznych przeprowadzono w XX wieku po pracy Hacketta.Jednak w 2000 roku zainteresowanie wznowiono i zakończono kilka udanych badań klinicznych terapii proliferacyjnej w leczeniu bólu krzyża [2], choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego [3] i zapalenia nadkłykcia bocznego [4].
Regeneracja tkanek wymaga udziału komórek macierzystych.Dlatego wysokie stężenia glukozy muszą w jakiś sposób indukować migrację, replikację i różnicowanie komórek macierzystych.Stawiamy hipotezę, że płytki krwi mogą działać jako przekaźniki i że wysokie stężenia glukozy mogą powodować uwalnianie przez płytki cytokin i czynników wzrostu, promując w ten sposób procesy regeneracyjne, zwłaszcza migrację komórek macierzystych do obszarów o wysokim stężeniu glukozy.
Aktywacja płytek krwi zawsze poprzedza wzrost wewnątrzkomórkowego stężenia wapnia [5].Liu i in.w 2008 roku wykazali, że wysoki poziom glukozy zwiększa aktywność kanałów transient receptora kanonicznego typu 6 (TRPC6) w błonie komórkowej, co prowadzi do napływu jonów wapnia do płytek krwi [6].W innym badaniu wykazano, że ekspozycja strefy brzeżnej mikrotubul na jony wapnia powoduje relaksację, ekspansję i deformację strefy brzeżnej, co z kolei powoduje zmianę kształtu z krążkowego na kulisty, co skutkuje średnią objętością płytek krwi (MPV) [7].
Nasza hipoteza w tym badaniu jest taka, że ​​ekspozycja płytek krwi na wysokie stężenia glukozy wpływa na strefę brzeżną mikrotubul i środowisko wewnątrzkomórkowe, prowadząc do wzrostu MPV.
Wszyscy uczestnicy podpisali formularz świadomej zgody po wyjaśnieniu szczegółów badania i przed otrzymaniem próbek.W tym badaniu zastosowano tylko próbki PRP o hematokrycie większym niż 2%, aby można było uwzględnić liczbę erytrocytów (erytrocytów) i średnią objętość krwinek czerwonych (MCV) w celu porównania.
Badanie przeprowadzono w czterech fazach, pierwsza faza to PRP, a pozostałe fazy to pełna krew (Tabela 1).Jak opisano wcześniej [8], wszystkie względne siły odśrodkowe (RCF, siła g) obliczono z punktu środkowego (Rmid, w cm) słupka krwi w strzykawce wirówkowej.Zdecydowaliśmy się użyć MPV jako markera uczulenia płytek krwi i liczby płytek krwi jako wskaźnika potencjalnej lizy płytek krwi, które można łatwo zmierzyć na standardowych analizatorach hematologicznych.
W pierwszej fazie 47 ochotników oddało próbki krwi — jedną probówkę kwasu etylenodiaminotetraoctowego (EDTA) i jedną próbkę krwi pełnej PRP (antykoagulowaną cytrynianem sodu (NaCl, 3%)) (Tabela 1).Natychmiast umieść bujaczek w tubie.Pełną morfologię krwi (CBC) wykonano na próbkach EDTA w trzech powtórzeniach, a próbki NaCl analizowano w trzech powtórzeniach do analizy CBC, a następnie przygotowano PRP różnymi metodami opisanymi powyżej [8].Wszystkie próbki PRP przygotowano przez wirowanie przy 900–1000 g.Każdą próbkę PRP mieszać na wytrząsarce wibracyjnej przez 5–10 sekund, a następnie podzielić pięć porcji po 0,5 ml na probówki.
Aby ocenić wpływ ekspozycji płytek krwi na podwyższone stężenia glukozy, równe ilości (0,5 ml) 0%, 5%, 12,5%, 25% i 50% glukozy w wodzie zmieszano z próbkami płytek krwi, aby uzyskać stężenia mieszaniny glukozy 0%, 2,5%, 6,25%, 12,5% i 25% i mieszać probówki na wytrząsarce do probówek przez 15 minut.TAC każdej mieszaniny analizowano trzykrotnie po 15 minutach.Liczbę płytek krwi (PLT), liczbę RBC, MCV i MPV uśredniono dla każdej probówki, a średnią liczbę płytek krwi, liczbę RBC, MCV i MPV obliczono dla wszystkich próbek PRP.
Po zakończeniu pierwszej fazy zbierania danych zauważyliśmy znaczny wzrost objętości płytek krwi w płytkach PRP po dodaniu D50W.Płytki PRP niekoniecznie reprezentują wszystkie płytki krwi, a podłoże PRP różni się od podłoża WB.Dlatego zdecydowaliśmy się przeprowadzić drugą fazę badania wpływu dodania D50W do pełnej krwi.
Do drugiej rundy wybraliśmy wielkość próby 30 na podstawie wyników z pierwszej serii, jak opisano w sekcji Analiza.W tej serii 20 ochotników oddało próbki krwi (Tabela 1).Pełną krew (1,8 ml) pobrano do 3 ml strzykawki i antykoagulowano 0,2 ml 40% NaCl.Strzykawkę z pełną krwią mieszano przez pięć sekund za pomocą mieszadła wibracyjnego i analizowano CBC w trzech powtórzeniach.Po analizie krew antykoagulowaną dodano do 2 ml 50% glukozy w 5 ml strzykawce (końcowe stężenie glukozy wynosiło około 25% (D25) i umieszczono w probówce do wytrząsania na 30 minut. Po 30 minutach D25/CBC w strzykawkach WB analizowano w trzech powtórzeniach. Liczbę płytek krwi, liczbę RBC, MCV i MPV na strzykawkę uśredniono i obliczono średnie PLT, liczbę RBC, MCV i MPV dla każdej próbki przed i po dodaniu glukoza.
Ponieważ płytki krwi w pełnej krwi są często narażone na hipertoniczną glukozę podczas terapii glukozą proliferacyjną z powodu minimalnie inwazyjnej iniekcji, a łączenie PRP z hipertoniczną glukozą tuż przed wstrzyknięciem nie jest powszechne, zdecydowaliśmy się zbadać hipertoniczną glukozę w połączeniu z WB w części 1. Krok trzeci i czwarty.Na każdym etapie 20 ochotników oddało 7-8 ml ACD-A (kwas zawierający cytrynian trójsodowy (22,0 g/l), kwas cytrynowy (8,0 g/l) i glukozę (24,5 g/l), roztwór cytrynianu dekstrozy) na antykoagulanty krwi (tab. 1).Do określenia progowej wartości procentowej związanej ze wzrostem MPV zastosowano wyłącznie mieszaniny glukozy o stężeniu większym niż 12,5%.Na trzecim etapie w probówce umieszcza się 1 ml krwi.Następnie mieszaj krew na mieszalniku wibracyjnym przez 10 sekund, dodając do probówki 1 ml 30% glukozy, 40% glukozy lub 50% glukozy, aby uzyskać końcowe stężenie glukozy odpowiednio 15%, 20% i 25%.Próbki krwi z glukozą analizowano pod kątem CBC natychmiast po wymieszaniu i powtarzano co dwie minuty przez 30 minut.
Podczas wstępnego mieszania dodanie hipertonicznej glukozy 1:1 i WB lub PRP wystawia płytki krwi na stężenia powyżej 25% przez kilka sekund.W czwartym kroku, aby ocenić wpływ hipertonicznej glukozy przy minimalnych początkowych stężeniach szczytowych i przetestować górną granicę wpływu glukozy, dodaliśmy tylko niewielką ilość krwi do D25W lub D50W.Umieść 1 ml D25W lub D50W w probówce i dodaj 0,2 ml WB, mieszając próbkę przez 10 sekund.W tych przypadkach krew była poddawana działaniu glukozy w stężeniu około 20% powyżej stężenia końcowego, a nie o 50% powyżej stężenia końcowego, jak w fazie 3, co skutkowało końcowym stężeniem glukozy wynoszącym 20,8% i 41,6%.Mieszane próbki analizowano w tym samym przedziale czasowym, co w kroku 3.
W pierwszym etapie każdej serii rozcieńczeń glukozy pobrano 30 próbek, ponieważ była to odpowiednia wielkość próbki do badania pilotażowego [9].Na koniec każdej fazy (w tym fazy pierwszej) oceń adekwatność wielkości próby, korzystając ze wzoru użytego do określenia wielkości próby potrzebnej do oszacowania średniej ciągłej zmiennej wynikowej w jednej populacji.Wzór n = Z2 x SD2 /E2.W tym równaniu Z to wynik Z, SD to odchylenie standardowe, a E to pożądany błąd [10].Nasza alfa wynosi 0,05, co odpowiada wartości Z równej 1,96, a my oczekujemy błędu 5 (w procentach).Stąd obliczamy dla n = (1,962 x SD2)/52.Wyniki pokazały, że wielkość próby wymagana dla każdego etapu była mniejsza niż rzeczywista zebrana liczba.
W okresach 1, 3 i 4, stosując więcej niż jedno stężenie glukozy, analizowano wpływ różnych stężeń glukozy, porównując ułamkową zmianę między czasem 0 a każdym kolejnym czasem (faza 1 po 15 minutach, okres 3 po 15 minutach).i cztery po 15 sekundach, a następnie co dwie minuty.) Szybkości zmian dla każdego okresu porównano za pomocą testu U Manna-Whitneya, ponieważ dane nie miały rozkładu normalnego określonego w teście normalności Shapiro-Wilka.Ponieważ przeprowadzono analizę 1 do 1 kilku grup (pięć) w pierwszym, trzecim i czwartym etapie (w sumie pięć), przeprowadzono poprawkę Bonferroniego, aby dostosować pożądaną wartość alfa do ≤0,01, ale nie do ≤0,05.
Zmniejszenie liczby płytek krwi przy wszystkich stężeniach hipertonicznej dekstrozy i wzrost MPV w płytkach PRP przy stężeniu dekstrozy >12,5%: liczba płytek krwi PRP wzrosła od jednego do pięciu razy w porównaniu ze stężeniem wyjściowym pełnej krwi, różniąc się w zależności od metody (nie pokazano). Zmniejszenie liczby płytek krwi przy wszystkich stężeniach hipertonicznej dekstrozy i wzrost MPV w płytkach krwi PRP przy stężeniu dekstrozy >12,5%: liczba płytek krwi PRP wzrosła od jednego do pięciu razy w porównaniu ze stężeniem wyjściowym pełnej krwi, różniąc się w zależności od metody (nie pokazano). Уменьшение количества тромбоцитов при всех концентрациях гипертонической декстрозы и увеличение MPV в тромбо цитах PRP при концентрации декстрозы > 12,5%: количество тромбоцитов PRP увеличилось в 1-5 раз по сравнению с исходно © цельной кровью, в зависимости от метода (не показано). Zmniejszona liczba płytek krwi przy wszystkich hipertonicznych stężeniach dekstrozy i zwiększona MPV w płytkach krwi PRP przy stężeniu dekstrozy >12,5%: Liczba płytek krwi PRP wzrosła 1-5 razy w porównaniu do wyjściowej krwi pełnej, w zależności od metody (nie pokazano). ).在> 12,5%线全血相比，PRP 血小板计数从浓度的1 倍上升到5 倍，因方法而异（未描述）. Przy stężeniu glukozy > 12,5%, wysokie stężenie glukozy zmniejsza liczbę krwinek, wzrasta MPV krwi PRP: w porównaniu z 与基线全血, liczba krwinek PRP wzrasta od 1 do 5 razy w stosunku do stężenia (nie opisano). При концентрациях глюкозы >12,5% все концентрации гипертонической глюкозы снижали количество тромбоцитов, а MPV повышали в тромбоцитах PRP: количество тромбоцитов PRP увеличивалось от 1- do 5-кратных концентраций по сравнен ию с исходными концентрациями цельной крови, в зависимости от метода (не описано). Przy stężeniach glukozy >12,5% wszystkie stężenia glukozy występujące przy nadciśnieniu zmniejszyły liczbę płytek krwi i zwiększyły MPV w płytkach PRP: liczba płytek PRP wzrosła 1- do 5-krotnie w porównaniu z wyjściowymi stężeniami pełnej krwi, w zależności od metody (zgodnie z opisem).Rycina 1 pokazuje, że liczba płytek krwi zmniejszyła się o prawie 75% po rozcieńczeniu w wodzie io 20-30% po 15 minutach rozcieńczenia z różnymi stężeniami glukozy w porównaniu z wyjściowym PRP i rozcieńczeniem 1:1 dostosowanym do objętości (1-k1 z korektą objętości).k -1 hodowla).1 hodowla).
Liczbę komórek w każdym rozcieńczeniu wyraża się jako ułamek pierwotnej liczby przed rozcieńczeniem.
MPV minimalnie obniżyło się podczas produkcji PRP, bez dalszej zmiany stężeń rozcieńczeń do 12,5% w wodzie lub glukozie (w tym 25% mieszaniny glukozy PRP) i wzrosło o ponad 20% po rozcieńczeniu w 50% roztworze glukozy (ryc. 2).).W przeciwieństwie do tego, erytrocyty nie wykazywały znaczącej zmiany objętości przy jakimkolwiek rozcieńczeniu innym niż H2O.
Średnia objętość komórek w każdym rozcieńczeniu jest wyrażona jako procent pierwotnej objętości przed rozcieńczeniem.
Podobną, ale mniej wyraźną redukcję liczby płytek krwi i wzrost CVR zaobserwowano w BC eksponowanych na 50% glukozę (formuła z 25% glukozą).Tabela 2 porównuje liczbę komórek i objętości komórek w pełnej krwi rozcieńczonej w 50% dekstrozie z danymi fazy 1 PRP rozcieńczonej w 50% dekstrozie.Zmiany liczby RBC i RBC MCV nie były oczywiste i nie były przedmiotem naszej uwagi.
SD = odchylenie standardowe, MD = średnia różnica między grupami, SE = odchylenie standardowe średniej różnicy, RBC = erytrocyty, PLT = płytki krwi, PRP = osocze bogatopłytkowe, WB = krew pełna
Po dodaniu D50W do WB procentowa utrata płytek krwi skorygowana o rozcieńczenie wyniosła 7,7% (310±73 vs. 286±96) w porównaniu z 17,8% dla rozcieńczenia PRP w D50W (664±348 vs. 544±277).MPV WB wzrósł o 16,8% (z 10,1 ± 0,5 do 11,8 ± 0,6), natomiast MPV PRP wzrósł o 26% (9,2 ± 0,8 vs. 11,6 ± 0,7). Chociaż średnie różnice zarówno w zmniejszeniu liczby płytek krwi, jak i zwiększeniu MPV były znacznie większe w przypadku PRP, zmiany w zmniejszeniu liczby płytek krwi w WB były prawie znaczące (310 ± 73 do 286 ± 96 (-7,7%); p = 0,06), a wzrost MPV był znaczący (10,1 ± 0,5 do 11,8 ± 0,6 (+16,8) p < 0,001). Chociaż średnie różnice zarówno w zmniejszeniu liczby płytek krwi, jak i zwiększeniu MPV były znacznie większe w przypadku PRP, zmiany w zmniejszeniu liczby płytek krwi w WB były prawie znaczące (310 ± 73 do 286 ± 96 (-7,7%); p = 0,06), a wzrost MPV był znaczący (10,1 ± 0,5 do 11,8 ± 0,6 (+16,8) p < 0,001).Chociaż średnie różnice zarówno w zmniejszeniu liczby płytek krwi, jak i wzroście CVR były istotnie większe w przypadku PRP, zmiany spadku liczby płytek w obrębie WB były prawie znaczące (310 ± 73 do 286 ± 96 (-7,7%); p = 0,06).увеличение MPV было значительным (od 10,1 ± 0,5 do 11,8 ± 0,6 (+16,8) p < 0,001). wzrost MPV był istotny (z 10,1 ± 0,5 do 11,8 ± 0,6 (+16,8) p < 0,001).尽管PRP 在血小板计数减少和MPV 增加方面的平均差异显着更大，但WB 内血小板计数减少的变化几乎是显着的（310 ± 73 （286 ± 96 (-7,7%)；p = 0,06）和MPV 的增加是显着的（10,1 ± 0,5 到11,8 ± 0,6 (+16,8) p < 0,001 ）。尽管 PRP 在 血小板 计数 和 和 增加 方面 的 平均 差异 显着 大 , 但 但 内血小板 计数 减少的 几乎 是 显着 的 （（310 ± 73 至 286 ± 96 (-7,7%) ； p = 0,06）和MPV 的增加是显着的（10,1 ± 0,5 到11,8 ± 0. 6 (+16,8) p < 0,001).Zmiana redukcji liczby płytek krwi w WB była prawie znacząca (z 310 ± 73 do 286 ± 96 (-7,7%); p = 0,06), chociaż PRP charakteryzował się istotnie większymi średnimi różnicami w spadku liczby płytek krwi i wzroście MPV.a wzrost MPV był znaczący.(od 10,1 ± 0,5 do 11,8 ± 0,6 (+16,8) р < 0,001). (od 10,1 ± 0,5 do 11,8 ± 0,6 (+16,8) p < 0,001).
Wymagane było końcowe stężenie 20% glukozy, aby zaobserwować znaczącą zmianę MPV, ale zmiana MPV była bardziej wyraźna przy końcowym stężeniu 25%.Utrata płytek krwi ustabilizowała się po początkowym spadku.Odnotowaliśmy początkowy gwałtowny spadek CVR, jednak CVR szybko przywrócono przy końcowym stężeniu glukozy 25%, które było znacznie wyższe niż poziomy CVR obserwowane przy końcowych stężeniach glukozy 20% i 15% (ryc. 3 i po lewej stronie tabeli 3; zacienione pola).wskazać wartości p ≤ alfa z poprawką Bonferroniego 0,01).Wystąpił również początkowy gwałtowny spadek liczby PLT, obserwowany w początkowej fazie 0-15 s, a następnie pozostawał stabilny (od 15 s do 30 min; na lewo od tabeli 4).
Dodanie różnych stężeń glukozy do pełnej krwi powodowało początkowy szybki spadek MPV, po którym następował powrót zależny od stężenia o ponad 20%.Legenda przedstawia stężenie glukozy po rozcieńczeniu.D15, D20 i D25 przeprowadzono w rozcieńczeniu 1:1.D21 i D41 przeprowadzono w rozcieńczeniu 1:5.
Tabela 4 pokazuje zmianę liczby płytek krwi po rozcieńczeniu hipertoniczną glukozą.Zaobserwowaliśmy zależną od dawki zależność między natychmiastowym spadkiem liczby PLT przy rozcieńczeniu 1:1 i przy rozcieńczeniu 1:5.Porównując rozcieńczenia 1:1 jako pojedynczą grupę z rozcieńczeniami 1:5, w grupie 1:1 wystąpił natychmiastowy spadek liczby płytek krwi mniejszy niż w grupie 1:5 66±48 000 (23%) w porównaniu z 99±69 000 (37%)., p = 0,014) w grupie 1:5.Po początkowym spadku w pierwszym punkcie pomiarowym liczba płytek krwi jako procent glukozy ustabilizowała się (ryc. 4).
Gdy do glukozy dodaje się pełną krew w stosunku 1:1, liczba płytek krwi zmniejsza się o około 25%.Jednak po dodaniu pełnej krwi w stosunku 1:5 redukcja była znacznie większa – około 50%.
41% glukozy zwiększyło MPV szybciej i bardziej dramatycznie niż 25% lub 21%.Wyniki MPV przedstawiono na fig. 3. Przy wszystkich innych rozcieńczeniach nie obserwowano natychmiastowego początkowego spadku MPV po dodaniu 50% glukozy.Przy użyciu 25% glukozy (stężenie glukozy 20,8% w końcowym rozcieńczeniu) zmiana MPV była porównywalna ze zmianą 20% glukozy przy rozcieńczeniu 1:1 (ryc. 3).Chociaż zmiany MPV były początkowo większe przy stężeniu mieszanym 41% niż przy 25%, różnica w MPV między 41% a 25% po 16 minutach nie była już znacząca (Tabela 3, po prawej).Interesujące jest również to, że 25% glukoza zwiększała MPV skuteczniej niż 20,8%.
To badanie in vitro częściowo potwierdziło naszą hipotezę. Wykazano potencjalną częściową lizę płytek krwi przez domieszkę dekstrozy, szybkie dostosowanie płytek krwi do skrajnej hipertoniczności i znaczny wzrost MPV w odpowiedzi na > 25% stężenia hipertonicznej dekstrozy. Wykazano potencjalną częściową lizę płytek krwi przez domieszkę dekstrozy, szybkie dostosowanie płytek krwi do skrajnej hipertoniczności i znaczny wzrost MPV w odpowiedzi na > 25% stężenia hipertonicznej dekstrozy. Он показал потенциальный частичный лизис тромбоцитов примесью декстрозы, быструю аккомодацию тромбо цитов до экстремального гипертонуса и значительное повышение MPV в ответ на гипертоническую концентрацию декстро зы > 25%. Wykazał on potencjalną częściową lizę płytek krwi za pomocą dekstrozy, szybką akomodację płytek krwi do skrajnej hipertoniczności oraz znaczny wzrost MPV w odpowiedzi na hipertoniczny poziom dekstrozy >25%.它显示出通过葡萄糖混合物潜在的部分血小板溶解，血小板快速适应极端高渗，以及响应> 25 % 浓度的高渗葡萄糖时MPV 显着上升。它 显示 出 通过 葡萄糖 潜在 的 部分 血小板 溶解 血小板 快速 适应 极端 高渗, 以及 响应> 25% 浓度 高渗 葡萄糖 时 时 mpv 显着。。。。。 Он показывает потенциальный частичный лизис тромбоцитов смесями с глюкозой, быструю адаптацию тромб оцитов к экстремальному гипертонусу и значительное увеличение MPV в ответ на концентрацию гипертонической глюкоз ü > 25%. Pokazuje potencjalną częściową lizę płytek krwi przez mieszaniny glukozy, szybką adaptację płytek krwi do skrajnej hipertoniczności i znaczny wzrost MPV w odpowiedzi na glukozę hipertoniczną >25%.Początkowy wzrost był maksymalny przy 41,6% ekspozycji na glukozę, ale wzrost MPV zbliżył się do 25% ekspozycji na glukozę około 20 minut po ekspozycji.
Stężenie płytek krwi zależy od glukozy.Zauważyliśmy, że ilość PLT zmniejszyła się przy wszystkich rozcieńczeniach glukozy.Gwałtowny spadek liczby płytek krwi w rozcieńczeniach H2O (0%) serii PRP może być związany z lizą osmotyczną.Ewentualnie może to być artefakt spowodowany zlepianiem się płytek krwi, ale kontrastuje to z brakiem zmiany MPV przy tym rozcieńczeniu.To odkrycie oznacza, że ​​niektóre płytki krwi są bardzo wrażliwe na hipoosmolarność.
We wszystkich rozcieńczeniach glukozy 1:1 ilość PLT zmniejszyła się o 20-30%, nawet o D5W (hipotoniczny przy 252 mOsm), co może wskazywać na specyficzne nieosmotyczne działanie glukozy, ponieważ zarówno PLT, jak i MPV pozostały niezmienione przy trzykrotnym wzroście stężenia.glukoza.od D5W do D25W.W rzeczywistości stężenia PLT wykazywały tendencję do nieznacznego wzrostu wraz ze wzrostem osmolarności.
Spadek PLT między rozcieńczeniami 1:1 i 1:5 oznacza, że ​​efekt rozpuszczania zależy od początkowego i końcowego stężenia glukozy.Gdyby zależało to tylko od początkowego stężenia, można by się spodziewać różnicy w redukcji PLT między stężeniami 1:1.Ale my nie.Jeśli efekt lizy zależy tylko od końcowego stężenia glukozy, to nie spodziewamy się dużej różnicy między 20% rozcieńczeniem 1:1 a 20,8% rozcieńczeniem 1:5.A jednak to zrobiliśmy.
Jeśli dochodzi do utraty płytek krwi w wyniku lizy płytek krwi, powstaje częściowy lizat, po którym cytokiny i czynniki wzrostu są uwalniane do środowiska pozakomórkowego.W kilku badaniach wykazano, że lizat płytek krwi jest prawie tak samo skuteczny jak PRP jako roztwór do proliferacji [11].Wykazano, że samo PRP jest skutecznym rozwiązaniem w leczeniu proliferacji [12-14].
Nieaktywne płytki krwi krążą w postaci krążka wzmocnionego kilkoma strukturami wewnętrznymi.Podczas aktywacji przybierają bardziej kulisty lub amebowy kształt, co skutkuje zwiększeniem objętości.Zwiększenie objętości wymaga zwiększenia pola powierzchni, co jest wynikiem ekstruzji układu kanalików otwartych (OCS) i dodania do błony ziarnistości egzocytarnych.Pozostaje do ustalenia, czy wzrost MPV indukowany hipertoniczną glukozą obejmuje jeden, czy oba te mechanizmy, ale jeśli to drugie, to wzrost MPV wskazywałby na degranulację.
Badanie to wykazało, że ekspozycja na wysokie stężenia glukozy na PRP lub płytkach krwi pełnej spowodowała wzrost MPV w ciągu 15 minut przy stężeniu glukozy odpowiednio 25% i 41,6%.
Wzrost MPV płytek krwi może być spowodowany rozszerzeniem otaczających splotów mikrotubul w odpowiedzi na napływ wapnia.Liu i in.Wykazano, że glukoza pośredniczy w napływie wapnia przez płytkowy kanał TRPC6 [6].Nasza hipoteza jest taka, że ​​glukoza indukuje rozluźnienie splotów mikrotubul, prowadząc do wzrostu MPV i uwrażliwienia i/lub aktywacji płytek krwi.Jednak sądząc po naszych wynikach, to tylko część historii.W naszych testach żadne stężenie poniżej D25W nie powodowało wzrostu MPV.Biorąc pod uwagę, że nie testowaliśmy narażenia na stężenia glukozy między 12,5% a 25%, nasze wyniki fazy 1 sugerują, że w tym zakresie stężeń glukozy może istnieć próg, który prowadzi do wzrostu MPV.Dalsze testy w etapach 3 i 4 wykazały, że 20-25% glukozy wydaje się być progiem, ale nie jest jasne, dlaczego.
Zaobserwowaliśmy również ~ 9% spadek MPV po wirowaniu.Nie jest jasne, czy ten spadek MPV jest spowodowany większymi i gęstszymi płytkami krwi uwięzionymi w warstwie RBC wirówki.Ta obserwacja może być ważna dla klinicystów, ponieważ może sugerować, że płytki PRP są mniejszym i mniej gęstym podzbiorem płytek WB.
W poprzednim badaniu wykazaliśmy, że przygotowanie PRP metodami ręcznymi jest niedrogie [8].Jeśli glukoza uwrażliwia płytki tkankowe lub PRP, czyniąc je bardziej podatnymi na aktywację, lub jeśli PRP jest wytwarzane z częściowymi właściwościami lizatu, może to przyspieszyć regenerację i zmniejszyć potrzebę terapii.Dlatego połączenie PRP i wysoko stężonej glukozy może być bardziej opłacalne niż sam PRP lub glukoza.
Nasze badanie ma kilka niedociągnięć.W pierwszej kolejności wykorzystujemy PRP pozyskane kilkoma różnymi metodami.Może to prowadzić do sprzecznych wyników.Po drugie, nie byliśmy w stanie przeprowadzić analizy biochemicznej żadnej z naszych próbek, aby dokładniej określić, czy nastąpiła aktywacja płytek krwi.Chcielibyśmy zmierzyć selektynę P, czynnik płytkowy 4, agregaty monocytowych płytek krwi lub inne markery aktywacji płytek krwi, aby lepiej zrozumieć stopień lub obecność degranulacji granulek alfa, ale wykracza to poza zakres tego badania.Po trzecie, nie byliśmy w stanie potwierdzić za pomocą mikroskopii elektronowej lub innych metod, że wzrost MPV w płytkach krwi eksponowanych na glukozę był spowodowany wpływem na sploty mikrotubul.
Mieszaniny WB lub PRP z 25% glukozą zwiększały MPV, sygnalizując początek aktywacji płytek krwi, chociaż to badanie nie wykazało postępu agregacji lub degranulacji.Hipertoniczna mieszanina glukozy spowodowała utratę płytek krwi, prawdopodobnie reprezentując efekt lityczny.Częściowa aktywacja lub liza płytek krwi może spowodować regenerację tkanki po wstrzyknięciu płytek krwi.Nie jest jasne, do jakich konsekwencji klinicznych mogą prowadzić te zmiany.Dalsze badania wykazały dokładniejsze pomiary aktywacji lub lizy i oceniły różne efekty kliniczne hipertonicznych mieszanin glukozy z WB lub PRP.
Terapia proliferacyjna glukozy to prosta i niedroga terapia regeneracyjna, która szybko się rozwija i wspiera badania kliniczne.Badanie to sugeruje mechanizm fizjologiczny, który, jeśli zostanie potwierdzony, może pomóc nam zrozumieć część mechanizmu regeneracyjnego terapii proliferacyjnej.
Biomedyczna i Informatyka Zdrowia na Uniwersytecie Missouri, Kansas City School of Medicine, Kansas City, USA
Ludzie: Wszyscy uczestnicy tego badania wyrazili lub nie wyrazili zgody.Międzynarodowe Towarzystwo Medycyny Komórkowej wydało zatwierdzenie ICMS-2017-003.Następujący protokół został zatwierdzony do dalszego użytku przez Instytucjonalną Komisję Rewizyjną Międzynarodowego Towarzystwa Medycyny Komórkowej: Tytuł: Obliczanie wydajności leku w osoczu bogatopłytkowym na podstawie wyjściowej liczby płytek krwi w CBC.Osoby badane na zwierzętach: wszyscy autorzy potwierdzili, że w tym badaniu nie brano udziału żadne zwierzęta ani tkanki.Konflikt interesów: Zgodnie z jednolitym formularzem ujawniania ICMJE wszyscy autorzy oświadczają, co następuje: Informacje o płatnościach/usługach: Wszyscy autorzy oświadczają, że nie otrzymali wsparcia finansowego od żadnej organizacji na przesłaną pracę.Relacje finansowe: Wszyscy autorzy oświadczają, że obecnie ani w ciągu ostatnich trzech lat nie mieli powiązań finansowych z żadną organizacją, która mogłaby być zainteresowana przedłożoną pracą.Inne relacje: Wszyscy autorzy oświadczają, że nie istnieją żadne inne relacje ani działania, które mogłyby mieć wpływ na przesłaną pracę.
Harrison TE, Bowler J, Reeves K i in.(17 maja 2022) Wpływ glukozy na liczbę i objętość płytek krwi: implikacje dla medycyny regeneracyjnej.Uzdrowienie 14(5): e25081.doi:10.7759/cureus.25081
© Copyright 2022 Harrison i in.To jest artykuł o otwartym dostępie rozpowszechniany na warunkach licencji Creative Commons Uznanie autorstwa CC-BY 4.0.Nieograniczone użycie, dystrybucja i powielanie na dowolnym nośniku jest dozwolone, pod warunkiem podania oryginalnego autora i źródła.